İnsanlık için ölüyoruz!
Bilmem farkında mısınız, Almanya`da dönem dönem insanlık namına canını feda etmekten çekinmeyen insanlarımız oluyor. Bu kahramanlarımızın sayıları da her geçen dönem artarak devam ediyor. Hepsinin de, insanlık yerde kalmasın, en azından biz de kalsın düşüncesiyle hareket ettiklerini düşünüyorum. Canı pahasına yardım etmekten geri durmayan bu kahramanlarımızın, söz konusu yardımları yaparken insanların kimliğine, ırkına bakmadan yapmış olmaları çok anlamlı.
Kimi mahallesinde yanan eve dalıp içerideki insanları dışarı çıkarırken kendisini yaktı, kimi eli silahlı insanlara karşı canını ortaya koyarak vatandaşların zarar görmesinin önüne geçti, kimisi savunmasız insanları darp etmek isteyenlere karşı canını tehlikeye atmaktan geri durmadı. Bu kahramanlarımızdan bir çoğunun yardım severliği nedeniyle ağır yara aldığı oldu, hatta hayatını kaybedenler de oldu ne yazık ki.
Gelin, insanlık ölmedi dedirten bu kahramanlarımızın bir kaçını hatırlayalım. Millet olarak hep gururla anacağımız kahramanlarımızın adı bazen Sırp gençlerin taciz ettiği iki Alman kızını kurtarmak için yardım ederken aldığı darbeyle yere düşüp kafasını betona çarpan ve sonrasında hayatını kaybeden Tuğçe, bazen nehre düşen çocukları kurtarmak için, gözünü kırpmadan suya girip çocukları kenara çıkarmayı başaran, ama ardından kendisi deryaya kapılarak kaybolan Ali, kimi zaman da elinde bıçakla insanlara saldırarak adeta dehşet saçan saldırganı, eline aldığı sandalye ile etkisiz hale getiren Ömer, kimi zaman da metro istasyonununda beklerken raylara düşen kişiyi kurtarırken trenin çarptığı ve sonrasında yaşamını kaybeden Mustafa oluyor. Adını buraya yazdığım ve yazamadığım kahramanlarımız, canlarını ortaya koydukları yardımlarıyla adeta insanlığın ölmediğini tüm insanlara anlattılar.
Peki insanlık gerçekten ölmedi mi? Yoksa daha çok bizim insanımız mı yardım sever diye sormak gerekiyor. Örneğin metro istasyonununda beklerken raylara düşen kişiyi kurtarırken, trenin çarpması nedeniyle yaşamını kaybeden Mustafa Alptuğ hadisesi ile ilgili önemli bir söylem orta yerde duruyor. Mustafa Alptuğ raylarda yaralı olarak yatarken, orada bulunan kalabalığın yardım etmek yerine, ellerindeki telefonlarla resim çekmekle meşgul oldukları söyleniyor. Buradan şunu anlıyoruz ki, Mustafa Alptuğ yerde yatarken olay yerinde belki de yardım sever bir Türk bulunmuyormuş. Neyse buralarını fazla karıştırmadan, insanlık adına hayatını ortaya koyarak yaşamını yitiren kahramanlarımıza Allah rahmet eylesin, mekanları cennet olsun. Onlar, her daim hatırlamamız gereken ve gururlanmamız gereken isimlerdir. Bunun için hatırlatmak istedim.
