İnsanlar nereye koşuyor?
Gündeme bakıyorum hep insanların koşuşturması. Gerçi artık gündem değil saatdem oldu ya. Hangi birini yazalım bilemedim. O zaman bu kez de gene şiirden gidelim dedim.
Hadi hayırlısı.
Saygılar.
******
Yön
Herkes koşuyordu
Kiminin yönü aydınlığa
Kiminin karanlığa
Kimse bilmiyordu
Karşıda ne var
Bağırdım arkalarından
Kimse duymadı
Aslında
Kimse bilmiyordu
Nereye gittiğini
SADECE KOŞUYORLARDI
******
Sezik
Bizim bir Sezik vardı
Dedesini amcasını
Tüm akrabasını
Çok seviyordu
Ama kendi
Onlardan uzakta
Başka yerde yaşıyordu
Geldi birgün
Akrabalarının yaşadığı yere
Baktı
Her biri ayrı bir evde
Bir gün birinde kaldı
Bir gün birinde
Baktı
Doyamadı bu kalmalara
En son
Dedesinin evindeydi
Orada düşündü
Düşündü de
O
Herkesin gözünde
Bir deliydi
İyi bir delilik yaptı
Kalktı bir sabah
Aldı eline kazmayı
Başladı
Dedenin
Ev temelini kazmaya
Dede Sezik i gördü
Sezik nedir bu hal?
Sezik! …
Dede ben geliyorum
Özlem gideremiyorum
Ben hepsini seviyorum
Sana gelsem ağbeyimi
Ağbeyime gitsem dayımı özlüyorum
En iyisi ben
Dede evini
Taşıyayım diğerlerinin yanına
Bari
Hep birlikte oluruz
Onun için kazıyorum burayı
Delilik işte
******
Yokluğun
Üşüyorum bu gün
Ne kadar soğuk su duvarlar
Bu sandalye bu masa
içerisi buz gibi
Hiç farketmemiştim şimdiye dek
Farketmemiştim
Böyle soğuk olusunu odanın
Ya da diyorum….
Bu gün bana mı öyle geliyor
Ama duvarlar aynı duvar
Masa sandalye hava da aynı
Demek ki beni üşüten
Bunlar değil
Senin yokluğun.
Yunus Işıkoğlu/ Almanya
