Haberler

İnsanlar nereye koşuyor?

Gündeme bakıyorum hep insanların koşuşturması. Gerçi artık gündem değil saatdem oldu ya. Hangi birini yazalım bilemedim. O zaman bu kez de gene şiirden gidelim dedim.

Hadi hayırlısı.

Saygılar.

******

Yön

Herkes koşuyordu

Kiminin yönü aydınlığa

Kiminin karanlığa

Kimse bilmiyordu

Karşıda ne var

Bağırdım arkalarından

Kimse duymadı

Aslında

Kimse bilmiyordu

Nereye gittiğini

SADECE KOŞUYORLARDI

******

Sezik

Bizim bir Sezik vardı

Dedesini amcasını

Tüm akrabasını

Çok seviyordu

Ama kendi

Onlardan uzakta

Başka yerde yaşıyordu

Geldi birgün

Akrabalarının yaşadığı yere

Baktı

Her biri ayrı bir evde

Bir gün birinde kaldı

Bir gün birinde

Baktı

Doyamadı bu kalmalara

En son

Dedesinin evindeydi

Orada düşündü

Düşündü de

O

Herkesin gözünde

Bir deliydi

İyi bir delilik yaptı

Kalktı bir sabah

Aldı eline kazmayı

Başladı

Dedenin

Ev temelini kazmaya

Dede Sezik i gördü

Sezik nedir bu hal?

Sezik! …

Dede ben geliyorum

Özlem gideremiyorum

Ben hepsini seviyorum

Sana gelsem ağbeyimi

Ağbeyime gitsem dayımı özlüyorum

En iyisi ben

Dede evini

Taşıyayım diğerlerinin yanına

Bari

Hep birlikte oluruz

Onun için kazıyorum burayı

Delilik işte

******

Yokluğun

Üşüyorum bu gün

Ne kadar soğuk su duvarlar

Bu sandalye bu masa

içerisi buz gibi

Hiç farketmemiştim şimdiye dek

Farketmemiştim

Böyle soğuk olusunu odanın

Ya da diyorum….

Bu gün bana mı öyle geliyor

Ama duvarlar aynı duvar

Masa sandalye hava da aynı

Demek ki beni üşüten

Bunlar değil

Senin yokluğun.

Yunus Işıkoğlu/ Almanya

Grafikartplus Ajans

Diğer haberler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu