serçe

yüksekliğinde tutmayı bilemedik duvarlarımızı

yüreklerin tel örgülerine takıldı kuşlar…

kararında bırakmayı bilemedik yolculuklarımızı

yoruldu yalnız kartallarımız…

dağlarda hüzünlü eşkıya ateşleri

yüreğe yayıldı yangın

yandı kanatlarımız…

bilirim

rüzgar tutmaz

uçmak istemeyen kuşu

kanatlarından…

tutsam ellerini

utansa sıfatından

şeytan suratlı gece…

göğsümüzü gere gere

korkmadan dev dalgalardan

açılsak enginlere

güvenli bir limana götürür müydü bizi

dudağının ucundaki kızıl yelkenli…

uçar mıydı kanatları yanık martı

sonsuz maviliklere…

ya o ekmek kırıntılarını toplayan serçe

konar mıydı pencereme

bir kıtlık mevsiminde…

Josef Kılçıksız