Empati ile engelli olmak

Siz de olabilirsiniz

Aslında hayat bir nehirin ayrılması gibidir. Bir taraf akıp gider, diğer tarafın ise engelleri vardır. Bazı engeller hayata başlamadan gerçekleşir. Hiç suçun günahın olmadan. Bazen ise hayata başladıktan sonra.

Aslında yaptığım gözlemler sonucunda düşünebiliyorum. Kendimi onların yerine bir nebze de olsa koyabiliyorum… Düşünsenize herkez size farklı bakıyor,  arkadaş olmak istediğiniz insanlar sizden kaçıyor ve yolda gezerken insanlar  sizden uzaklaşıyor. Hemde hiç suçunuz olmadığı halde. Sizce bu adil mi? Bunları düşündükçe aklıma şu söz geliyor "insanın en iyi dostu yastığıdır aslında , mutluluğuda onda gizlidir, gözyaşı da …"  

Aslında bu sözleri okuyan her insanın aklına farklı düşünceler ve kendileriyle ilgili anılar gelir. Bu söz bana onları, engeli olanları aklıma getiriyor.  Biz normal, hiç bir engeli olmayan  çocuklarız oyun oynayabiliyoruz, eğlenebiliyoruz, yürüyebiliyoruz, konuşup iletişim kurabiliyoruz . Peki ya onlar? Onlar karınlarının doymasına , altlarının değiştirilmesine ve azıcık sevgiye muhtaçlar. Belkide daha azına bile razılar… 

Ben 13 yaşındayım ve engelim yok. Kendimi ne kadar onlar yerine koymaya çalışsam da asla hissedemem o duyguları, engelim olmadan yaşayamam o duyguları. Ama bilmiyorum, herkes  bir engelli adayı olabilir ve herkes o duyguları yaşayabilir.

Fakında mısınız bilmem ama şu an bu yazıyı okuyorsan ve sende bir engelli adayısın. UNUTMA …

Yazar: Gökçe Altunkanat /13/ İstanbul