Baharın tatlı yalanı

Sen yerinden kımıldamasan bile… bahar kendiliğinden gelecek..her sabah kuşlarin söylediği şarkılara kulak vermen yeterli…az kaldı, birbirinden mis gibi kokuların burnunun ucunda toplanmasına..istemesen bile yeryüzünün üzerinde, yıllar geçtikce derinleşen çizgilerin üzerinde niyeti güzel çiçekler açacak…yeşillik ile örtünerek gizlenecek yaraların çirkinliği..ortaya çıkan hasarların yıkık ,dökük hali …gerkeçleri görmezden gelen insanlara güzel ve çekici gelecek …sonra kuşlar yuva yapacak,kelebekler seninle öpüşüsecek..

sıcaktan soyunmak isteyeceksin ,çırılçıplak ılık esen rüzgarı hissedip,yaz yağmuruyla yikanacaksın..gözbebeklerin hayal ve gerçek arasında bir beşikte sallanırken..

“hayat aslında ne güzelmiş” diye kendini inandırıp kandırdığın vakit…itin biri gelip üstüne basacak…çiçeklerini ayaklarinin altinda ezicek. Senin güzelliğinle büyülenen egoistin teki, çiçeğini kopartip evine götürmek isteyecek,senden bir parça aldığna sevinip, senin günden, güne acımasızca ölmende seyirci olacak…

sonra solmus renginden sıkılıp çöpe atacak cansız ve yeşilden sarıya bürünmüş yapraklarını..

açilan yaraları iyileştirmekle meşgulken…hain bir soğuk ve karanlık, üzerine çökmeye başlayacak…güneşin can veren ışınlarına bir bağımlı gibi muhtaç iken..

sen kendi gölgenle.. gittikce soluk yüzünün sararmış güzellligini aralayıp sana baktığını fark edip…

eski bir tanıdığı görmüş gibi onun adını hatırlamaya çalışacaksın..

hey gidi yIllar…

Canan Demirağ/ İstanbul