Senden başka misafir

karanlığı geçince az ötede, suya sımsıkı düğümler at;
ortasını çoktan geçtik nehrin…
vakitsiz uyanmalarda hangi dağların çığı, 
sen bana ıraksı bir ateş yakınlığı, tenin serin sızısını sıfırlayan…
cephe gerisine yığınak yapan yalnızlık,
hayatımdan geçip gittiğin yerlerden kanat açan bir düş…
sen bana
tırnaklarım avucumu parçalarken gizini saklı tutan yara, kırlangıç yuvası kaburgaaltımda… 
sen benim
ıssızlığım, ıslak kayaların serinliğinde, uyruksuz…
kıyıları küçümseyen kum;
çocukları seven bir nehrin denizi görme düşünü saklıyorum içimde… 
bensendeydim,
bizbizeydik,
daha uzun kal bende…
ben ne gitmeleri bilirim ne kalmaları, zaten hiç bir gece kabul etmez beni,
ben senden başka misafir bilmem ki…

Josef Kılçıksız, Şubat, 2017, Fransa