Terminal (bir de Alman çikolatası)
Yeryüzü boşaldı habersiz miyiz? Güneşe göç var da kalan biz miyiz?
( N.F. Kısakürek)
Hayatın kendine özgü hikâyeleri vardır ancak çoğu zaman bizlere hikâyeler hep aynı tekil şahıs üzerinden anlatılır, “karınca-ağustos böceği hikâyesinin” karınca üzerinden anlatıldığı gibi. Haddizatında bu anlatım bizlerde eksik bir ruh bırakır, hikâyeyi farklı cephelerden de dinlemek gerekir. Tam bu noktada Almanya/gurbet hikâyesini bir de Türkiye’de kalan yakınların/sıla penceresinden dinlemek gerekir.
Bizim buralarda erkek çocuk evlenip Almanya’ya eş durumu nedeniyle yerleşince annesi evden gelin çıkmış gibi hisseder ama hissetmemiş gibi davranır.
Meva gelinler ağıt yakar gidenin arkasından; söğüt yapraklarının rüzgarla raksı eşliğinde; tek göz oda denilen sobalı küçük, ses geçiren çift camlı pencere önlerinde, pencere ses geçirmesinden olsa gerek gelinler sessiz ağıt yakar kimse duymasın diye.
Almanya yolları düzdür taşlıdır
Ciğerim yaralı, bağrım yaslıdır
( Anonim Ağıt )
Almanya’dan çıktı beş bin araba
Yıkıldı evlerim oldu harabe
( Anonim Ağıt)
“Terminal” kelimesinin sözlük anlamı; “otobüs, uçak vb. taşıtların yolcularını ilk aldığı ya da son bıraktığı yer” ( Türk Dil Kurumu ) olarak tanımlansa da, sılada havaalanları/terminallerin karşılığı ayrılıktır.
Gece yürüyüşü, Almanya’dan gelecek bir yakının havaalanında beklenirken yapılan yürüyüşe denir.
Bavul hep 35 kilodur, kolluk geçişe izin verir diye risk alır yöresel ürünler.
Gönderilmemiş mektupların adıdır Almanya;
Hastalık olsa ziyarete gidilemeyen yer, sılaya gelecek olanların geride kalanlara “köye gideceğim var mı istediğin bir şey ? Gel beraber gidelim olur mu, mantar da toplarız” denilen yerdir Almanya.
Daha doğrusu Almanya, hiç görülmemiş yeğenlerin, torunların anne sütü kokusu özlemidir; Almanya Alamanyadır bizim buralarda.
Bu seferlik randevularınızı sılada bekleyen yakınlar için alın ve hiç olmazsa ağustos böceğine adını veren ağustos ayında buyurun gelin, bir de unutmadan, gelirken Almanya çikolatası getirin.
