yaradır susuşların

keskin kanatların etimi sıyırdığı yerden
bütün gece duyuyorum boz yelin akışını
zamanın püskürttüğü bir toz zerresiyim
martıların çırpıntılı fırtınasında…
sav başımdan 
her yıldız batışında 
peçelerini üstüme düşüren geceyi
düşürme sen de kara dantelden yaşmağını 
unutulmuş şehirlerimin üzerine…
sudaki kederli nilüferlere bak 
köksüz 
ben de köklerimi salamadım sende
paylaş benimle
hayatının saten kumaşlarına batan sızıyı
konuş toprakta titreyen gölgelerimle
aşk için yanan ve susayan bakirem
o zamandan beri yaradır susuşların…

Josef Kılçıksız/Helsinki/ Ocak, 2018