karınca yangını

anımsadığım ülkede şubattır şimdi

beyaz sükût sütünce ak

yola çıktık

iki bucak arası kan molası

buz çölüne doğru

tellerle taşınıyor mektupların, içlerinde gümüş rüzgar

kar tehdit ediyor bizi

an telaş içinde…

öldüm

döl konuştu 

durdu yalnız bir ormanda karınca yangını

ateşin söylevi sustu

sustu gülün rahminde son kristal çiy…

kayaların alnından çığlığa göçmekteydi kum

gövdesi yarılmıştı zamanın, sustum

dibinde siyah mercan

kanı yapışkan ak bir denizim

gözlerinde suyunun susmadığı…

Josef Kılçıksız

Köln, Eylül, 2017