yara izi

kan ve köpük saçarak 
boynuma dolanıyor dalgalar
en tuzlusundan…
işte o deniz benim azra…

her şeyin bir yara izi vardı
kuşların gökyüzünde
bakışların gözde
suskuda sözcüklerin…
suyun kalbindeki hançer izi benim azra…

tozlu kandillerini sil azra
birikintinin ışığa kavuştuğu an
yarasına dokunmadan
usulca geç eşiğinden yağmurun…

ne zor biliyor musun 
bir hatıra olmak 
zamanın kifayetsiz tekrarında…
adsız bir yolculukta
içinde ne taşıdığını bilmeyen yolcu olmak 
ne zor…

o gece şiir doluydu gözlerin…
ben karanlığa sürtünen düş
gecenin elinden kurtulan susku…
duydun mu azra
uykumu öpüp kaçan 
o uslu melek
benimle konuştu…

Josef Kılçıksız

Helsinki, 1. 9. 1998