Öylesine

şuuru açık bir ıssızlık ruhumda 
öylesine bağlanmışım ki
miracına…
çok bekledim 
gölgelerimi gölgelerine sürttüğüm 
fesleğen tutkularına büyüdüğüm akşamları…
yelelerinde bakır tozları 
heybelerinde hayata tutunma sevinçlerim
öylesine çok özledim ki atlarını… 
ha bire uzaklara uçup 
hiçbir yere konamayan 
hindiba tohumları gibi
öylesine havalanmıştı ki rüzgârda
kanatları yüreğimin…
benden vazgeçmiş gibisin
oysa öyle belalı
öylesine yaralı
seviyorum ki hâla ben seni…

Josef Kılçıksız /Paris