İcazet Ver

amberin külden tülleri uzanıyor önümde 
çocukluğumu çalan büyüme tutkusu 
yorgun çocuk düşleri yetişemediğim…
gölgeler uyuyor şimdi 
iri düşlerin içinde…
Kafka’nın paslı
kafeslerinde ben…

icazet ver gidelim
bu maraba ruhlu şehirlerden…
iki nal arası 
çivi yarası
orada doğurdu atlarımız
mahşer süvarilerinin bindiği…
icazet ver 
Habeş’in çölünden uçurayım o 
güvercin ölüsünü
sonra küçük bir kum zerresi olayım hücrelerinde…
saçlarına takayım
balıkçı ağlarından kurtardığım yıldızları…
bir kırlangıç yangını tutuşturayım
kıyısına ırmakların…
her gece
begonya cinayetleri işlenirken
gözlerinde 
keskin bıçaklar kınımda 
icazet ver
sensizliğe iyi gelen şarkıların dillerini keseyim…